Zodra een persoon betaald werk verricht voor een ander, is er volgens de wet sprake van een arbeidsrelatie. Betaal je iemand voor een klus of dienst, dan ben je normaal gesproken volgens de wet een werkgever. Degene die het werk uitvoert is de werknemer. Werkgevers hebben in Nederland veel financiële en administratieve verplichtingen. Zo moeten werkgevers een goede administratie bijhouden en belasting betalen voor hun werknemers.
Maar krijg je als particulier hulp bij een kleinschalige klus of dienst, zoals hulp in het huishouden of hulp van een oppas, dan is het woord ‘werkgever’ niet helemaal op zijn plaats. Nauwkeurige administratie en verantwoording richting de overheid zorgt ervoor dat dienstverlening aan huis niet rendabel meer is. Daarom is de regeling dienstverlening aan huis in het leven geroepen.
De regeling dienstverlening aan huis is een uitzonderingsregeling op de verplichte lasten die een werkgever normaal gesproken wel heeft als het gaat om kleinschalige diensten en klusjes van particulieren onderling. Een klus moet hiervoor wel aan alle voorwaarden voldoen die gelden bij de regeling dienstverlening aan huis.
Als een klus aan alle voorwaarden voldoet van de regeling dienstverlening aan huis, dan wordt de opdrachtgever niet gezien als werkgever. De hulp is daardoor niet in loondienst. Dit maakt de betaling een stuk makkelijker. De opdrachtgever hoeft geen rekening te houden met financiële of administratieve consequenties, bijvoorbeeld de belastingdienst. De hulp moet zijn of haar verdiensten wel een keer per jaar opgeven bij de belastingdienst.
Om onder de regeling dienstverlening aan huis te vallen, moeten de werkzaamheden aan de volgende voorwaarden voldoen:
Bij de regeling dienstverlening aan huis kun je denken aan diensten als:
De hulp spreekt zelf een bedrag af met de opdrachtgever. Het bedrag dat de hulp ontvangt, is het brutobedrag. Hierover is nog geen belasting betaald. Wat de hulp in een jaar verdient, geeft hij of zij daarom aan het eind van het belastingjaar door aan de belastingdienst. Hiervoor hoeft een hulp geen uitgebreide administratie bij te houden. Wel is het belangrijk om bij te houden hoeveel uur er is gewerkt en tegen welk tarief.
Over het verdiende bedrag betaalt een hulp inkomstenbelasting, premie volksverzekeringen en de inkomensafhankelijke bijdrage Zorgverzekeringswet. Hoeveel de bijdrage precies is, hangt af van het verdiende bedrag en van de persoonlijke financiële situatie van de hulp.
Niet iedereen geeft zijn of haar verdiensten eerlijk op bij de belastingdienst. Iemand die inkomsten niet doorgeeft, werkt zwart. Zwartwerken is verboden. Als de belastingdienst erachter komt dat er geen belasting wordt betaald over bepaalde inkomsten, dan kan de belastingdienst een hoge boete opleggen.
Als de hulp vaker dan drie dagen per week aanwezig is of wanneer de werkzaamheden niet door een particulier worden uitgevoerd (maar bijvoorbeeld door een bedrijfje), geldt de regeling dienstverlening aan huis niet. Voor de wet is de hulp dan wel in loondienst. De werkgever is in dit geval verplicht om loonbelasting, premie volksverzekeringen en premies werknemersverzekeringen in te houden van het loon en een bedrag te betalen aan de belasting. Werkgevers dienen ook de werkgeversheffing Zorgverzekeringswet te betalen.